Blog Fred Knijf deel 6: de wedstrijddagen en de nabeschouwing

Chauffeurs FedCup

Volg zijn belevenissen als chauffeur voor en tijdens de Fed Cup op 7 en 8 februari.

7 en 8 februari
De wedstrijddagen beginnen. Voor de chauffeurs betekenen deze dagen spitsuur in de ochtend en pieken na afloop van de wedstrijden. Dat is redelijk te overzien.

Tijdens de wedstrijden zitten we gewoon op de tribune. In dit geval op gereserveerde stoelen die zich achter de teams bevinden. Dichtbij de actie en de interactie tussen degenen op de baan en de teamleden aan de kant.

 

Op vrijdag is het wedstrijdverloop conform de verwachtingen. Stand 1-1. Dat gaat zaterdag spannend worden. Zou Bertens van Sabalenka kunnen winnen? En hoe gaat Rus het doen? Ze schijnt in vorm te zijn.

De twee bespanners, Timo voor Nederland en een andere Nederlander voor Belarus, doen ook een wedstrijd. Ze hebben zelfs een scorebord in hun werkruimte. Aan het einde van de zaterdagochtend is de stand  van het aantal bespanningen 42-29 in het voordeel van Nederland. Dat is misschien wel een hoopvolle indicatie voor het eindresultaat.

Ik ben helemaal bekaf. Niet alleen vanwege de vele gemaakte uren, maar vooral vanwege het feit dat de kansen die Nederland krijgt om de overwinning binnen te halen, niet worden gepakt. Ik krijg al een vervelend voorgevoel op het moment dat Kiki met een welhaast koninklijk handgebaar het publiek maant stil te zijn tijdens haar voorbereidende handelingen voor het slaan van een service. Kennelijk ervaart zij de bijval van het publiek niet als steun! Geen twaalfde-man-effect dus! Dit  is vast niet alleen de reden dat we verliezen, want ik moet toegeven dat Sasnovich en dat beest van één Sabalenka ook wel een balletje kunnen slaan.

Na afloop van de wedstrijd wil iedereen, behalve de Belarussen, snel weg. Vooral de mensen van het ITF, de internationale tennisbond. Zij leveren naast een waarnemer en een arts ook de twee scheidsrechters, een man uit Engeland en een vrouw uit Italië, geloof ik. 

Zij worden gecompleteerd door de hoofdscheidsrechter. Een Zwitser die in Madrid woont. Ik zit pal achter deze mensen en sla hun onderlinge gedrag gade met een soort van geamuseerde ergernis. De hoofdscheidsrechter heeft een attitude, zo ervaar ik dat, als ware hij van God gezonden of zoiets. En de scheidsrechters acteren om hem heen alsof zij vinden dat die zending daadwerkelijk die oorsprong heeft.

Ik dwaal af. Vermoedelijk, omdat ik de nederlaag nog niet helemaal verwerkt heb. Mijn laatste rit is die avond om 22:00 uur. Wit-Russen die de wedstrijd nog een tijdje hebben geëvalueerd. ‘s Ochtends om 08:00 uur heb ik ze opgehaald bij hun hotel. Had ik dat maar niet gedaan. Zouden wij niet verloren hebben!!

Volgens de transportplanning van morgen, zondag dus, om 07:45 uur bij het hotel in Rijswijk. Ophalen Belarussen en afleveren op Schiphol.
Daarna buigen we ons op de Sportcampus over de aanpak van het terugbrengen van de auto’s in Delft.

Zondag 9 februari
Bij het Best Western Plus hotel te Rijswijk is het, bij mijn aankomst om 07:35 uur, een drukte van belang. Alle collega’s zijn ingeschakeld om het Belarus-team weg te brengen naar Schiphol. Een zeer groot team, omdat de speelsters veelal hun eigen coach of trainer bij zich hebben. Zo’n beetje 18 personen plus nog wat onduidelijke figuren die kennelijk wel recht hebben op vervoer.

Het toeval wil dat Sabalenka en haar Amerikaanse coach plus heel veel bagage in mijn auto belanden. Een selfie met haar op een winderige zondagochtend voor een hotel in Rijswijk laat zien dat ik op dat gebied nog aan mijn techniek moet werken, maar levert ook een misschien niet een erg gelikt, maar wel authentiek beeld op. Aryna is in het wild een stuk aardiger dan op de baan. Veel file bij en op Schiphol, maar op tijd afgeleverd. Ik begrijp dat zij doorvliegen naar Dubai.

Overigens gaat Kiki na de Fed Cup ook meteen door naar Petersburg. En ik ga naar Den Haag. Via een strak plan leveren we met een aantal collega’s de Kia’s in en zien toch ook nog kans om zelf thuis afgezet te worden.

De F(r)ed Cup zit er op.

Nabeschouwing
Met gepaste trots kijk ik terug op dit evenement. Met 10 chauffeurs hebben we honderden ritten gereden, duizenden kilometers afgelegd en de enige schade die is ontstaan is een kras op een bumper veroorzaakt met een koffer door een lid van het Nederlandse team. Conclusie: we hebben het goed gedaan.

Mede overigens dank zij onze onvolprezen transportcoördinator Hans Veldhuis, die dit werkje voor het eerst deed. Bereidwillig, empathisch, hulpvaardig, flexibel en bovenal met tomeloze inzet. De KNLTB kan blij met hem zijn.

Dat geldt ook voor Lars van Opijnen, de nieuwe eventmanager. En natuurlijk ook voor de chauffeurs zelf die met dezelfde inzet veel uren hebben gemaakt waarvoor in materiële zin tegenover stond 2 vrijkaartjes, een vest en een polo. En  niet te vergeten: alle chauffeurs kregen een gifgroene handdoek van het Wit-Russisch team. Met deze geste brachten zij hun tevredenheid over de transportclub tot uiting.

Het was ook wel weer interessant en leuk om te zien wat er allemaal bij komt kijken om een aantal dames vijf partijen te laten spelen. Indrukwekkend. Je staat er als buitenstaander niet altijd bij stil.

Op iets minder grote schaal is dat ook bij onze vereniging het geval. Niet alle leden hebben altijd zicht op of kennis van de inzet van vrijwilligers om toernooien te organiseren, de banen te onderhouden, commissies en het bestuur te bemensen, de inkoop en de was te doen, de bar draaiende te houden en allerlei andere activiteiten op te zetten. Welnu, dat is met dezelfde eerdergenoemde tomeloze inzet.

Gelet op de omvang van het ledenbestand van T.V. Seghwaert kun je overigens wel stellen dat er een onbalans is in het aantal vrijwilligers en het aantal leden dat louter hun lidmaatschap consumeert. Dat zou aanzienlijk beter kunnen!

Dit laatste blog eindigt iets minder lichtvoetig dan de bedoeling was.

Het zij zo.

5 februari
Zoals elke avond probeert onze transportcoördinator  voor 22:00 uur de vervoersbehoefte van de volgende dag aan de chauffeurs te mailen. Zo ook dinsdagavond. Natuurlijk is bekend dat de woensdag voor iedereen een lange dag gaat worden. In de Davis- en Fedcupkringen is het namelijk gebruikelijk dat op woensdagavond het “official dinner” plaatsgrijpt.

De teams trainen echter daaraan voorafgaand met onverminderde inzet. Ook de opbouw om het veld gaat gewoon door. Het wordt in de Sportcampus steeds drukker met mensen die allerlei voor mij onbekende activiteiten ontplooien. De opbouw van de steiger voor de TV-camera’s kan ik nog wel begrijpen.
Installeren van servicesnelheidmeters, scorebord en het electronisch meten van de juiste positie van de lijnen op het veld is voor mij een brug te ver.

Overigens worden dat soort zaken veelal uitgevoerd door mensen uit het buitenland. We hebben Duitsers, Italianen en Polen over de vloer. En een enkele Belg. Allemaal een soort techneuten.

Terug naar het de planning. Ik sta op de rol om met twee collega’s het Nederlandse team om 07:40 uur van hotel Babylon naar de Sportcampus te transporteren. Dat is een behoorlijk stukje druk Den Haag door. Ook deze keer lukt het. En dat gaat de hele dag zo door, met ook nog ritten van en naar Schiphol erbij was het een stevige dag. Zeker ook omdat de hele bups om 19:30 uur afgeleverd moet worden bij de Haagse Toren. Het official dinner vindt plaats in the Penthouse.

Bij dit diner komen de twee teams samen met allerlei mensen die wat te betekenen hebben in de Fed Cup of die menen dat te doen. Over en weer worden mooi woorden gesproken door de teamcaptains en de jongste spelers. Cadeautjes overhandigd en aangenaam gehapt.

Als iedereen is afgeleverd, gaan de chauffeurs, en dat is eveneens traditie, ook collectief een vorkje prikken. Deze keer duurde het allemaal niet te lang. Nog even hectisch om vanuit een parkeergarage met 10 auto’s in een klein straatje zo’n 30 man in te laden en af te voeren. Weer gelukt en om 23:00 uur thuis.
Meteen pitten, want donderdag is het gewoon weer een volle Fed Cup dag.

6 februari
In het programmaboekje en bij het testen van het scorebord komt Azarenka nog prominent in beeld. Zij komt echter niet. Er is al een nieuwe speelster, van wie ik de naam even niet paraat heb, ingevlogen. Het was een relatief kalme dag.

De routine laat zich gelden en de meeste betrokkenen zijn gearriveerd. Nog wel even de vader/coach van Aliaksandra Sasnovich van Schiphol gehaald. Aardige man, die helaas niet mee heeft gekregen dat hij zich moet melden bij het meetingpoint. Wij hebben nogal lang op elkaar staan wachten, maar helaas op verschillende plekken. Tijdens de rit spreekt hij zijn bewondering uit over de fraaiheid van onze highways.

We gaan de wedstrijddagen in. Dat betekent in de ochtend een heksenketel, want iedereen die bij het official dinner was en daarnaast nog veel meer mensen, gaan op verschillende momenten vervoerd worden naar de Sportcampus.

Ik begin de dag met het ophalen van een gedeelte van het Nederlands team.

3 februari
De baan is zo goed als klaar. Bobo’s en scheidsrechters druppelen binnen. Kiki is op de Sportcampus geweest. En deze maandagochtend hebben wij met 6 auto’s 12 Wit-Russen, onder wie 4 speelsters, van Schiphol gehaald.
4 speelsters, maar GEEN Azarenka. Zij zou toch komen! De PR-dame van Belarus heeft dat zelf tegen mij gezegd. Onze organisatie echter weet echt van niks. Er is geen informatie van Wit-Russische kant; geen vervoersaanvraag of andere indicaties van haar komst.
Geen Azarenka verhoogt de winstkansen van Nederland, maar het zou ook jammer zijn. De nummer 13 van de wereld Aryna Sabalenka is er wel. En zeker niet onaardig. Goedlachs. In die zin een stuk prettiger dan haar drie medespeelsters die een nogal hoog nuffigheidsgehalte lijken te hebben. Intussen is de Wit-Russische groep in aantal stevig toegenomen. 16 personen heb ik intussen geteld. Zonder Azarenka dus.

Om 19:00 uur was de kick-off van de Fed Cup voor de 55 vrijwilligers die op speeldagen worden ingezet. 55 en dat is exclusief chauffeurs, ballenkids, lijnrechters en beveiligers. Kortom, een respectabel aantal mensen.

4 februari
Vanochtend 08:00 uur met drie auto’s  6  personen van het Wit-Russische team, onder wie twee speelsters, opgehaald bij hun hotel. Zij trainen in de Sportcampus. Een ander gedeelte gaat naar een overdekte tennishal in ‘s-Gravenzande. Overdekt en met gravel natuurlijk, want dat is de ondergrond waarop wordt gespeeld.

Om 10:00 uur een gedeelte van het Nederlandse team opgepikt in het Babylon hotel in Den Haag. Toevallig Paul Haarhuis, Arantxa Rus en Kiki Bertens in de auto. Dat stelde mij in staat bevestiging aan Kiki te vragen of zij in Zoetermeer gaat wonen. Dat wordt door haar gecorrigeerd. Pijnacker wordt het. Landheren heet het in aanbouw zijnde project. Na enige discussie kunnen wij ons vinden in de tussenweg. Ik vermeld in deze blog dat haar toekomstige woonsituatie ligt op de grens van Zoetermeer/Pijnacker (schuin tegenover tuincentrum de Driesprong). Toch een beetje Zoetermeer.

Het is toch wel mooi om op de training te zien met welke enorme klappen de dames de ballen teisteren. Dat geldt voor beide teams, met de kanttekening dat aan Wit-Russische kant het tennisgeweld veelal gepaard gaat met nogal stevige inspanningsgeluiden.

Gesproken met stringer Timo. Klinkt als een medewerker van een zwoele nachtclub, maar hij is de bespanner. Hij vertelt mij dat hij rackets van de speelsters van verschillende bespanning (aantal kilo’s) voorziet, omdat, naast specifieke persoonlijke voorkeuren, ook de temperatuur in de hal kan variëren.

Het lijkt een soort tactisch spel te worden rond de komst van Azarenka. De een zegt dat zij later in de week zal komen. De ander zegt dat zij om speelgerechtigd te zijn, aanwezig moet zijn bij het ‘official dinner’, dat morgenavond zal plaatsgrijpen in the Penthouse.

De wedstrijd is al begonnen.

2 februari

Djokovic en Thiem staan samen in Melbourne te ballen om de beker en ik rijd op deze druilerige zondagochtend op de A4 om op Schiphol samen met een collega een aantal Wit-Russen op te halen. Aankomsttijd vanuit Minsk om 11:10 uur. De afspraak is dat wij de reizigers opwachten bij, hoe kan het ook anders, het meetingpoint in Schiphol Plaza. Het lijkt wel vakantietijd op deze zondag.  Zoveel mensen. En enkelen met mondkapjes.

Om ons bekend te maken aan de mensen voor wie we daar staan, hebben we een kaart met daarop de boodschap Fed Cup. Ik vind het zelf tegen het gênante aan, nou ja heel ongemakkelijk, om dat omhoog te houden. Het sorteert echter wel effect in deze mensenmassa.  

Nadat we hebben geconstateerd dat we compleet zijn, vertrekken we naar Rijswijk om de gasten af te leveren in het Best Western Plus hotel.

 Onderweg vertelt de PR-dame van het Wit-Russische team desgevraagd dat Azarenka en Sabalenka mee zullen doen. Zij verwacht een spannende wedstrijd.

De voorzitter van de Wit-Russische tennisbond maakt ook deel uit van het gezelschap. Hij is een uitermate nors type en spreekt slechts hoog Belarus of zoiets. Het lijkt erop dat hij de overtuiging heeft dat hoe norser je doet, hoe meer voorzitter je bent. Binnen onze vereniging zijn we wel anders gewend.

Afgeleverd en twee uur later het gezelschap weer opgehaald om de ‘venue’ te inspecteren. Zij zijn onder de indruk van datgene wat de Sportcampus Zuiderpark te bieden heeft. Tijdens de rondleiding ontdooit het gezelschap toch wel, maar de voorzitter blijft zijn norsheid vol in bedrijf houden.

Vervolgens iedereen weer naar het hotel getransporteerd, afscheid genomen van mijn collega en naar huis.

Dit was toch een dagje van 10:00 tot 18:00 uur, maar morgen ben ik uitgeroosterd. Dacht ik, want bij nader inzien, zo luidt de informatie op de groepsapp, is het de bedoeling dat ik mij aansluit bij de vier auto’s waarmee wij het volgende Wit-Russische gezelschap, onder wie de speelsters, maandagochtend van Schiphol plukken. Kennelijk hebben ze een groepsreis geboekt of zo.

Lijkt me een goed onderwerp voor de volgende blog.

31 januari
Een nogal belangrijke dag vandaag. Laatste dag van Engeland in de EU, een markante gebeurtenis in Europa.

Eerste dag van de Fed Cup, waarop door de transportsector in praktische zin activiteiten worden ontplooid. Ook een markante gebeurtenis in de lange aanloop naar de tenniswedstrijden op 7 en 8 februari. De sponsorauto’s worden namelijk opgehaald. We gaan dat  met vijf personen doen. Niet in, zoals eerder werd verondersteld, Den Haag, maar in Delft. Geen 10, maar 11 auto’s. Niet aan het einde van deze middag, maar gewoon van 12:00 tot 17:00 uur. De wagens worden daarna geparkeerd bij de Sportcampus, omdat maandag de overige chauffeurs zich daar melden. Zij kunnen dan ter plekke in de auto stappen. Daarnaast zijn er chauffeurs , zoals ik, die de auto dit weekend al moeten inzetten en dus meenemen naar huis.

Voorafgaand aan de ophaalactie melden wij ons in de Sportcampus. Even kennismaken met nieuwe collega’s en oude hartelijk groeten.  Vijf chauffeurs, 4 mannen, 1 dame. Het emancipatie-aspect is dus weer prima verzorgd. 

De transport-coördinator is nieuw en mag deze hectisch klus klaren als stagiaire bij de KNLTB. Even collectief lunchen en dan is het richting Delft om de 4 Sportages, 4 Niro’s, 2 Optimas en 1 Proceed te scoren.  Deze nogal tijdrovende exercitie verloopt (natuurlijk) smooth. Daarna nog even verzamelen, want er komt weer informatie door over gewijzigde aankomsten en aantal personen uit Wit-Rusland en dat is direct van invloed op het bestaande vervoersschema. En ook de wens van beide teams om, in tegenstelling  tot eerdere afspraken, wel te trainen op maandag betekent extra vervoer.

Bovendien is nog niet zeker of de tennisbaan al helemaal operationeel is. Als dat niet zo is, dan wijken we uit naar een andere trainingslocatie. Dit soort last-minute-changes zijn overigens gebruikelijk en dat zal de hele week zo blijven. Vermoedelijk krijgen wij morgen in de loop van de dag per mail een finale poging om de vervoersbehoefte in een planning te vatten.

Wat op dit moment zeker lijkt, is dat een collega en ik zondagochtend op Schiphol een aantal mensen uit Wit-Rusland gaan ophalen om ze vervolgens af te leveren bij hun hotel in Rijswijk.

Morgen blog 2.

29 januari

2010, Zoetermeer, Silverdome
Herman van Gelder, toenmalig voorzitter van T.V. Seghwaert, en ik melden ons bij de organisatie van de Davis Cup wedstrijd Nederland - Italië. Wij hebben gereageerd op een oproep voor vrijwilligers/chauffeurs in ons clubblad en wij zijn geselecteerd.

Het Nederlandse team bestaat uit frontman Timo de Bakker, Igor Sijsling, Robin Haase en Raemon Sluiter. Het wedstrijdverloop is spannend. Op de tribune bevinden zich een behoorlijk aantal leden van T.V. Seghwaert die de wedstrijden niet bepaald geluidloos bijwonen. Ondanks deze steun verliest Nederland deze interland. Herman stopt hierna, Wim van Weert sluit aan en ik ga nog even door. 

In de jaren hierna vormt zich een vaste kern van KNLTB-chauffeurs die in de afgelopen tijd in verschillende speelsteden - onder andere Amsterdam, Groningen, Apeldoorn, Den Bosch en Den Haag - tijdens Davis- en Fedcups naast allerlei officials, met name spelers vervoeren. Denk aan Federer, Wawrinka, Stosur, Cilic en natuurlijk de Nederlanders. 

2020, Den Haag, Sportcampus Zuiderpark
Wim en ik hebben positief gereageerd op de uitnodiging van de KNLTB om opnieuw als chauffeur te fungeren tijdens de Fed Cup-ontmoeting Nederland - Wit-Rusland op 7 en 8 februari 2020. Die uitnodiging stimuleert mij nadrukkelijk om een al langer bij mij bestaand voornemen nu eindelijk wel gestalte te geven. Ook om andere redenen.

Het is nu wel een beetje jubileumjaar, 10 jaar chauffeur bij dit soort evenementen. Dus het wordt tijd.
Daarnaast is deze keer wellicht de laatste, omdat de KNLTB mogelijk het transport gaat organiseren op een wijze waaraan ik mij niet helemaal kan conformeren.
De voornaamste reden echter is mijn waarneming dat er nogal wat onbekendheid bestaat over, maar ook grote interesse is in de hele gang van zaken rond deze tenniswedstrijden. Een kijkje in de keuken lijkt dus alleszins zinvol en is misschien ook nog leuk.

Daarom ga ik proberen vanuit het perspectief van een chauffeur, met discretie en - kan het zijn - met enige lichtvoetigheid, gedurende zo’n tien dagen wat licht in de duisternis te brengen en aan de bestaande belangstelling tegemoet te komen door het schrijven van een - ja ja, jongen van deze tijd - blog voor de leden van T.V. Seghwaert.

In augustus 2019 komt Nederland via een opengevallen plek - Tsjechië krijgt een wildcard - in de pot met twintig landen die gaan spelen voor plaatsing in de Fed Cup-finaleweek, die plaatsvindt half april 2020 in Boedapest. Nederland loot Wit-Rusland. Een stevige tegenstander. Azarenka, Sabalenka. Van die types. Als zij tenminste meedoen. Maar ja, wij hebben Kiki in de aanbieding.

De vorige ontmoeting tussen beide landen vond in Wit-Rusland plaats. Dat impliceert dat Nederland deze ronde thuisspeelt. En dat betekent verder dat er bij de KNLTB en met name de eventmanager wel wat dingetjes op de to-dolijst komen te staan.

Bijvoorbeeld beslissen in welke stad gespeeld gaat worden. Welke locatie? Welke sponsorauto's? Hotels? Ton de Rooy uit Zoeterwoude vragen een gravelbaan aan te leggen in de plaatselijke sporthal. Het organisatiebureau Eventmakers inschakelen om de benodigde vrijwilligers te werven, onder wie Wim van Weert, mijn persoon en nog 8 chauffeurs.

Yvon Roelofs, werkzaam bij Eventmakers en onder meer belast met tennisevenementen, vraagt ons onze kledingmaten op te geven,
een Verklaring omtrent het Gedrag aan te vragen, fotokopietje van voor-en achterzijde van het rijbewijs te maken en een chauffeursverklaring, een soort gedragscode, te ondertekenen.

Evenals bij het Australian Open worden de sponsorauto’s voor de Fed Cup geleverd door KIA. Er wordt nog overleg gevoerd op welke dag deze auto’s opgehaald kunnen worden om de voertuigen vervolgens te verplaatsen naar de Sportcampus. Vermoedelijk op de vrijdag voorafgaand aan het weekend dat het Wit-Russische team op Schiphol aankomt. En dan moeten wij er wel gereed voor zijn.

Het lijkt er derhalve op dat mijn blog op 31 januari gaat beginnen.

Fred Knijf

 

Nieuws Overzicht